Απόστολος Πιερρής

Η Μοναδική Οδός Σωτηρίας

της Κοινωνίας και της Χώρας

Το Καθεστώς είναι γελοίο πια όπως σφαδάζει προσπαθώντας να βρει μια λύση σε ένα άλυτο πρόβλημα – κάτι αδύνατο. Συνετρίβη πάνω στο βράχο της πραγματικότητας. Όλα τα κόλπα της Φαυλοκρατίας και οι κουτοπονηριές της Αναξιοκρατίας δεν μπορούν να το βοηθήσουν. Το πρόβλημα είναι απλό. Πώς να λειτουργήσει αποδοτικά ένα άχρηστο σύστημα με άχρηστες ηγετικές ομάδες. Η εξίσωση δεν έχει πραγματική λύση.
Η φανταστική λύση που είχε μέχρι τώρα ήταν να αντικαθιστά την αναπόφευκτη συστημική δυσλειτουργία του με απόλυτη εξάρτηση και ποταπή υποτέλεια έξω: ήταν και δούλος και πίθηκος. Στην Μεταπολίτευση η εξάρτηση πήρε και την μορφή του φθηνού χρήματος: πακέτα από την Ευρωπαϊκή Ένωση και εύκολος δανεισμός λόγω Ευρώ. Το πάρτι αυτό της χθεσινής νύχτας δημιούργησε τεράστιο νοσηρό πλούτο στους ολίγους διαπλεκόμενους και τεχνητή ευμάρεια σε ευρέα κοινωνικά στρώματα. Αλλά ήρθε η αυγή, ξημέρωσε η επόμενη μέρα, και η φούσκα έσκασε. Η κοινωνία των δημιουργών θα κατέβει πολλά επίπεδα από την ευημερία στην ανέχεια μέχρι να ισορροπήσει στην πραγματική παραγωγική δυναμική της χώρας, όπως την κατήντησε το Καθεστώς του Δοσιλογισμού και της Υποτέλειας. Το ζήτημα είναι αν θα μεινουμε για μια γενιά τουλάχιστον καθηλωμένοι εκεί χάνοντας οριστικά και την ανεξαρτησία μας ή αν θα κανουμε Νέα Αρχή δυναμικής ανόδου.  Και δεν θα διεγερθούμε στην επανάστασή μας για την αναγέννηση της πατρίδας μας αν αφήσουμε αυτούς που κέρδισαν από το στημένο παιχνίδι αυτού του οργανωμένου εθνικού εγκλήματος που ήταν η είσοδός μας στην ΟΝΕ, χωρίς να τους κάνουμε να ξεράσουν αυτά που έφαγαν.
Δεν θα κάνουμε το λάθος να πάρουμε το ζήτημα σαν αντίθεση πλουσίων και φτωχών, εχόντων και μη εχόντων. Η ανίκανη ολιγαρχία θα ήθελε να κάνουμε αυτό το λάθος εμείς όλοι οι Δημιουργοί της αξίας. Αλλά όποιος αξίζει ξέρει ότι το θέμα δεν είναι εκεί. Δημιουργοί είναι όσοι μπορούν να παράγουν αξία, δηλαδή χρησιμότητα, μικροκαλλιεργητές και γαιοκτήμονες, εργάτες του μόχθου και επενδυτές κεφαλαίου ή γνώσης, τεχνίτες και τεχνουργοί και καλλιτέχνες, άνθρωποι του χεριού και άνθρωποι του μυαλού, υπάλληλοι και έμποροι, λειτουργοί της ειρήνης και λειτουργοί του πολέμου, αθλητές του πνεύματος και αθλητές του σώματος. Η διαφορά που χωρίζει τη χώρα μας σήμερα δεν είναι κοινωνική ούτε περιουσιακή. Είναι η διαφορά μεταξύ των Χρησίμων και των Αχρήστων, μεταξύ των Δημιουργών και των Αναξίων, μεταξύ της Κοινωνίας και του Καθεστώτος.
Και λέω στο κομμάτι της Κοινωνίας που συνεργάστηκε με το Καθεστώς ενώ το περιφρονούσε. Στον οικογενειάρχη που ατιμωνόταν ζητώντας να διοριστεί το παιδί του στο Δημόσιο, γιατί εκτός της μαφιόζικης προστασίας του Καθεστώτος ο νέος θα μαράζωνε. Στον επιχειρηματία που προσπαθούσε όσο ήταν δυνατόν να μην ενοχλεί το Σύστημα και αναγκαζόταν να δέχεται τους εκβιασμούς του γιατί ήξερε ότι οι ανίκανες και διεφθαρμένες ηγετικές ομάδες ήταν φθονερές και μνησίκακες. Στον αγρότη που κατέστρεφε το βιός του (δένδρα και καλλιέργειες και καΐκια και εργαλεία) και δεχόταν τις επιδοτήσεις κοροϊδεύοντας για την παραγωγή του. Στον τραπεζίτη που υποχρεωνόταν να κάνει αυτό που ήξερε ότι δεν είχε οικονομική λογική. Στον υπάλληλο που είχε κάθε κίνητρο να μην προσφέρει μεγιστοποιημένο έργο, στον εργάτη και τον ακαδημαϊκό που έσκυβαν το κεφάλι υπό την αρχή της αναριστείας και της ήσσονος προσπάθειας.
Σε όλους αυτούς λέω: καιρός να εκδικηθείτε τον βιασμό σας. Το Καθεστώς σας εξουθένωσε ως δημιουργούς και σας ατίμωσε ηθικά δίνοντάς σας κίβδηλα λεφτά, κόκκαλα από την κραιπάλη του, που τώρα σας παίρνει πίσω. Σας ρίχνει πίσω σε κατάσταση απροσμέτρητα χειρότερη από αυτή που σας βρήκε με τη Μεταπολίτευση. Κάνετε αυτό που πρέπει. Είμαστε μαζί οι Δημιουργοί εναντίον των Παρασίτων που κατέστρεψαν τη χώρα για να μαζέψουν άχρηστο λίπος. Αυτά είναι το Καθεστώς Leviathan. Οι ηγετικές ομάδες του Καθεστώτος πήραν αξία και την έκαναν νοσηρό πλούτο. Αυτοί είναι οι φυσικοί εχθροί μας. Έχουμε την λογική και την ηθική με το μέρος μας. Είμαστε λοιπόν αήττητοι.
Και οι εχθροί μας ξεμπροστιάζονται. Να παραδεχτούμε ότι τους ξεμπροστιάζουν και στον διεθνή χώρο. Τους έχουν για κλωτσοσκούφια. Λένε έξω δημόσια και επίσημα ότι δεν υπάρχει άλλη χώρα της οποίας οι ηγεσίες να δέχονται τέτοιο και τόσο εξευτελισμό και εξουθένωση. Αλλά το Καθεστώς (το λέει στην ηλιθιότητά του) δεν θέλει να δώσει αφορμή στους διαπομπεύοντες! Καταλαβαίνετε τι σημαίνει αυτό! «Πετάει ο γάιδαρος; Πετάει!».
Αλλά για μας που δεν πετάει, τα πράγματα είναι καθαρά. Η εξίσωση του δικού μας προβλήματος έχει μια μονοσήμαντη πραγματική λύση, που με ένα σμπάρο επιτυγχάνει τρεις σκοπούς. Πρώτον, ελευθερώνει την κοινωνία από το βάρος του χρέους που προκάλεσε το Καθεστώς και την πνίγει. Δεύτερο, ξεπατώνει το Καθεστώς. Και τρίτον, βάζει τη βάση για το δυνάμωμα της χώρας ώστε να μπορέσει να σταθεί στα πόδια της και να πάρει τη θέση που μας αξίζει στη διεθνή σκηνή.
Και η λύση είναι απλή και τριπλή πάλι: Πρώτον, χρεωκοπία 70-80% (στο συνολικό χρέος, από αγορές και κράτη) με κατευθείαν χωριστή συνεννόηση σε αγορές και κράτη. Δεύτερο, έξοδος από το Ευρώ, υιοθέτηση της Νέας Δραχμής στην αρχική ισοδυναμία, άπαξ υποτίμηση 70-80%. Τρίτο, σαρωτικές αλλαγές στο πολιτειακό, πολιτικό, οικονομικό, δημοσιοδιοικητικό, πολιτιστικό πεδίο, υπό την αρχή της απελευθέρωσης του δυναμικού του Έλληνα. Τίποτα και κανείς από το παλαιό καθεστώς δεν θα μείνει στο Νέο Στερέωμα. Άξια άτομα εκτός συστήματος θα αναλάβουν την σεισάχθεια και την αναγέννηση της χώρας.
Τα τρία είναι οργανικά αλληλένδετα. Χρεωκοπία μέσα στο Ευρώ είναι υποτέλεια. Έξοδος από το Ευρώ χωρίς χρεωκοπία είναι ανοησία. Και τα δυο χωρίς ριζική ανάταξη είναι προσωρινή μόνον ανακούφιση.
Μην σας κοροϊδεύουν οι πολιτικοί πίθηκοι του Καθεστώτος και τα δημοσιογραφικά σκυλιά του. Λύση υπάρχει. Και είναι η λύση που τους εξαφανίζει. Γι’ αυτό πανικοβλήθηκαν και λύσσαξαν για το Ευρώ μόλις τέθηκε το ουσιώδες θέμα. Γι’ αυτό δεν δίστασαν να κάνουν όλοι οι σαλτιμπάγκοι του πολιτικού τσίρκου κολοτούμπες λέγοντας και ξελέγοντας ανά ημέρες και ώρες πια.
Η είσοδος της χώρας στο Ευρώ ήταν ένα προμελετημένο έγκλημα. Αποδείχθηκε, όπως το είχα προβλέψει, ολέθριο. Η έξοδος τώρα από το Ευρώ είναι η μόνη Σωτηρία. Το Ευρώ είναι η λυδία λίθος για να ξέρουμε ποιος είναι με το διεφθαρμένο Καθεστώς και ποιος με την κοινωνία των Δημιουργών. Και το δημοψήφισμα αυτό θα το κάνουμε εμείς με τον ένα ή τον άλλο τρόπο.

[Δημοσιεύθηκε στον "ΗΜΕΡΗΣΙΟ ΚΗΡΥΚΑ" 2 και 3 Δεκεμβρίου 2011]