ΣΕΜΙΝΑΡΙΑ ΙΣΤΟΡΙΚΟΦΙΛΟΣΟΦΙΚΟΥ ΛΟΓΟΥ

ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ Λ. ΠΙΕΡΡΗΣ

ΚA΄ ΚΥΚΛΟΣ

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

O νέος ΚΑ’ Κύκλος των Σεμιναρίων ΙστορικοΦιλοσοφικού Λόγου συνεχίζεται με το βασικό πρόγραμμα των συναντήσεων που πραγματοποιούνται κάθε Πέμπτη βράδυ στο Μέγαρο Λόγου και Τέχνης και με το συμπληρωματικό πρόγραμμα των εκδηλώσεων που άρχισαν τη Δευτέρα και θα γίνονται κατά διαστήματα στο βιβλιοπωλείο Discover – Παπασωτηρίου. Στις συμπληρωματικές αυτές συναντήσεις παρουσιάζονται με ορατό τρόπο, με την προβολή εικόνων έργων τέχνης και των υλικών έργων των πολιτισμών, θεμελιώδη θέματα που αναλύονται θεωρητικά στον κύριο κορμό των εκδηλώσεων. Έτσι αναδεικνύεται και η οργανική αλληλοσύνδεση μεταξύ των διαφόρων πεδίων της ανθρώπινης παρουσίας και δραδτηριοτητας στο χρονο, όπως εκφράζεται στο γενικό ρυθμό της ιστορίας.

Ο Κύκλος με τις βασικές και συμπληρωματικές εκδηλώσεις έχει μια ενότητα και διαρθρώνεται σε μια λογική ακολουθία. Συνεχείς αναφορές σε κάθε ομιλία συνδέουν τα λεγόμενα κάθε φορά με τις αναλύσεις που έχουν προηγηθεί και με θέματα που θα αντιμετωπιστούν σε επόμενες συναντήσεις. Ξεκινώντας έτσι από την ανακάλυψη των βασικών ιστορικών νόμων, της μορφής δηλαδή του ιστορικού γίγνεσθαι, μπορέσαμε να τοποθετήσουμε το παρόν στη σωστή του θέση μέσα στον μεγάλο ρυθμό της ιστορίας. Με αυτόν τον τρόπο κερδίσαμε μια ουσιαστική βάση για την ακριβέστερη κατανόηση των τρεχουσών κοσμοϊστορικών εξελίξεων και του καίριου φαινομένου της παγκοσμιοποίησης. Είδαμε εν συνεχεία τον καθοριστικό ρόλο του Ελληνισμού, ως Μεγάλης Επανάστασης του Λόγου, στην ιστορία. Μπορέσαμε να αξιολογήσουμε με συγκεκριμένα κριτήρια την αποφασιστική είσοδο της Κίνας (ως πόλου της νέας περιφέρειας της Άπω Ανατολής) στην ιστορία του κεντρικού συστήματος της ιστορίας και να εκτιμήσουμε τις προοπτικές και τις επιπτώσεις αυτής της εισόδου στον αιώνα που άρχισε. Και επίσης αναλύσαμε την τεράστια διαχρονική γεωπολιτική σημασία της οικείας μας περιφέρειας, του πολυδύναμου ΒαλκανοΜικρασιατικού Πεδίου, στις ιστορικές εξελίξεις.

Φτάσαμε έτσι με αντικειμενική μεθοδολογία στο σημείο όπου είναι κατάλληλο να ερευνήσουμε τη δική μας πραγματικότητα σαν Νεοελληνικό πολιτιστικό φαινόμενο και σαν Κράτος, σαν Ελλάδα.

Την προηγούμενη Πέμπτη αναλύσαμε τον ρυθμό των δύο βασικών περιόδων στις οποίες υποδιαιρείται η Νεοελληνική ιστορία από την Επανάσταση μέχρι σήμερα. Η πρώτη τελείωσε στο τέλος του 19ου αιώνα και σηματοδοτείται από την οικονομική και στρατιωτική καταστροφή του 1893 (πτώχευση) και 1897 (συντριβή στον ΕλληνοΟθωμανικό πόλεμο). Περιγράψαμε με συγκεκριμένες αναφορές σε κείμενα φωτισμένων λογίων αλλά και του τύπου, κατά τη διάρκεια του δεύτερου μισού αυτής της πρώτης εκείνης περιόδου, την αίσθηση της αποτυχίας που διεπιστώνετο. Είδαμε πόσο όμοιες ήταν οι διαπιστώσεις της αποτυχίας (και άρα της επερχόμενης καταστροφής) τότε και τώρα. Γιατί η δεύτερη περίοδος της Νεοελληνικής Ιστορίας άρχισε με την αντίδραση στο σύστημα του 19ου αιώνα και εκφράστηκε από την Στρατιωτική Επανάσταση του 1909 και τη Βενιζελική Υψηλή Πολιτική 1912-1920. Η ανάταξη και ανάταση και ανάσταση του Ελληνισμού που επιχειρήθηκε τότε κατέρρευσε στρατιωτικά και γεωπολιτικά με τη Μικρασιατική καταστροφή. Ακολούθησε μια σειρά εναγώνιων αλλά αβαθών και ανολοκλήρωτων προσπαθειών να περισωθεί η πολιτική και πολιτιστική διάσταση της απαιτούμενης αναγέννησης, με νέες επαναστάσεις και αβασίλευτη δημοκρατία που επίσης δεν ευοδώθηκαν. Η δεύτερη προσπάθεια του Βενιζέλου (1828-1932) διακόπηκε και αυτή, όπως η πρώτη, και μόνον (μοναδικό μονιμότερο αποτέλεσμα αλλά πολύ σημαντικό) οδήγησε στην εδραίωση μιας ρεαλιστικής εξωτερικής πολιτικής, το δόγμα της Βαλκανικής Συνεννόησης και της Στρατηγικής Συνεργασίας με την Τουρκία. Μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο και τον Εμφύλιο ακολούθησε σειρά επιμέρους κατά καιρούς προσπαθειών ανασυγκρότησης και ανάταξης, χωρίς όμως ποτέ ολοκλήρωση σε μια συνολική Εθνική Στρατηγική Αναγέννησης και συνεπακόλουθη Υψηλή Πολιτική. Έτσι τίποτα δεν έγινε, παρά την απαίτηση της κοινωνίας για ουσιαστική αλλαγή και πρόοδο. Είμαστε μάλιστα σε χειρότερη αναλογικά κατάσταση από αυτή των τελευταίων δεκαετιών προ του 1900. Ο βαθμός ελευθερίας στην κοινωνία μας έχει μειωθεί δραματικά και αυτό εκδηλώνεται από την απουσία σοβαρών συζητήσεων και διαφορετικών απόψεων στα πιο σημαντικά θέματα όπως της εξωτερικής πολιτικής, της ιδεολογίας, της οικονομίας, της παιδείας και του πολιτισμού, της εθνικής στρατηγικής. Το βάθος και το πλάτος του κριτικού λόγου και διαλόγου σε αυτά είναι εξαιρετικά και επικίνδυνα μειωμένος. Δεν παράγεται δημιουργική σκέψη και δεν καλλιεργείται η παραγωγή σκέψης και στρατηγικής. Και αυτό δεν προμηνύει καλά πράγματα για την κατάληξη της δεύτερης περιόδου της νεοελληνικής ιστορίας.

Στο 6ο κατά σειρά σεμινάριο της σειράς, την Πέμπτη 17 Δεκεμβρίου, στις 8.30 μ.μ., θα ασχοληθούμε με τα αίτια της Νεοελληνικής Κακοδαιμονίας. Γιατί ο Νεοελληνισμός ταυτίζεται με την αποτυχία και την αναξιοπιστία, σαν ολέθρια μοίρα του. Για τον αρχαίο τρόπο σκέψης, η διαρθρωμένη μορφή είναι η ουσία των πραγμάτων. Ο Νεοελληνισμός λοιπόν είναι αποτυχημένος και δυστυχής γιατί είναι παραμόρφωμα. Είναι δύσμοιρος γιατί είναι δύσμορφος. Δεν έχει εναρμόνιο δομή. Και θα αναλύσουμε το πώς και το γιατί. Και βάσει αυτής της ανάλυσης θα προβλέψουμε το μέλλον του ως  πολιτισμικού φαινομένου και ως  Κράτους στον αιώνα που μπήκαμε. Και θα εξηγήσουμε τι χρειάζεται για να αποτραπεί η επερχόμενη ανάλογη καταστροφή προς εκείνη της πρώτης περιόδου. Ποια αναδόμηση χρειάζεται και αναμόρφωση για να αποφύγει   την ασχήμια του παραμορφώματός του και το συνεπακόλουθο πεπρωμένο της δυσμορφίας του. Κινδυνευουμε άμεσα σαν κοινωνία να είμαστε ένα καθολικά αποτυχημένο κράτος. Δεν φαίνεται να έχει γινει πλήρως συνειδητή η έκταση, το πλήθος και  το βάθος των προβλημάτων που αντιμετωπίζει η χώρα, ακόμη και τώρα, παρα τις συνεχείς και αποκαλυπτικές  προσκρούσεις τελευταία του νεοελληνικού συστήματος στην αδυσώπητη πραγματικότητα

Ο τίτλος της εκδήλωσης την Πέμπτη ( τελευταίας πριν τις διακοπές των Χριστουγέννων και του Νέου Ετους) είναι:

Η ΕΛΛΑΔΑ ΣΤΟΝ 21ο ΑΙΩΝΑ:
FAILED STATE Ή ΑΝΑΓΕΝΝΗΣΗ;

Οι συναντήσεις γίνονται στην Αίθουσα Διαλέξεων του Μεγάρου Λόγου και Τέχνης, Πλατεία Γεωργίου Α΄, 2ος όροφος.

Μετά την ομιλία ακολουθεί διεξοδική, ανοικτή συζήτηση.

Η είσοδος είναι ελεύθερη.